Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koszalinie

POSTANOWIENIE

dnia 08 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Koszalinie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Krzemianowski

Protokolant: Paulina Ferenc

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Koszalinie Andrzeja Dubiela

po rozpoznaniu w sprawie P. Ż.

z wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

p o s t a n a w i a:

1.  na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 7 kpk umorzyć postępowanie w sprawie,

2.  na podstawie §14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 roku Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.) zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. W. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), w tym podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za wykonaną obronę z urzędu,

3.  na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Skazany P. Ż. wystąpił do Sądu o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary jednostkowe z wyroków Sądu Rejonowego w Wałczu w sprawie II K 95/10 oraz Sądu Okręgowego w Koszalinie w sprawie II K 30/13.

Wniosek skazanego nie może zostać uwzględniony z uwagi na przeszkodę procesową w postaci powagi rzeczy osądzonej.

Sąd orzekał już merytorycznie w tożsamej pod względem podmiotowym i przedmiotowym sprawie II K 61/13. Postępowanie tamto zostało zakończone prawomocnym postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2013r o umorzeniu postępowania z uwagi na brak podstaw do wydania wyroku łącznego, w postaci realnego zbiegu przestępstw. Sąd badał wówczas wszystkie dotychczasowe wyroki skazujące dotyczące P. Ż. w tym objęte jego aktualnym wnioskiem. Od czasu wydania tamtego rozstrzygnięcia nie pojawiły się żadne nowe orzeczenia skazujące. Tym samym prawomocne rozstrzygnięcie wydane w sprawie II K 61/13 korzysta z powagi rzeczy osądzonej określonej w art. 17§1 pkt 7 kpk. Oznacza ona, iż niedopuszczalne jest prowadzenie ponownego postępowania w tej samej sprawie pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a z chwilą stwierdzenia występowania tej negatywnej przesłanki procesowej Sąd zobligowany jest umorzyć postępowanie.

W konsekwencji niniejsze postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 17§1 pkt 7 kpk, a kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa stosownie do treści art. 632 pkt 2 k.p.k.

Biorąc zaś pod uwagę fakt, iż skazany miał w niniejszym postępowaniu wyznaczonego obrońcę z urzędu należało orzec o należnym mu wynagrodzeniu.

Mając powyższe względy na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.